jij

jij was er je bent er allang niet meer
Jou herinner ik mij een levenlang
mensen zijn vreemde wezens koesteren herinneringen naar voorkeur
ja naar al gelang.
nee ik vergeet jou niet ook al zegt een ander zo lang geleden al?
dan denk ik tijd gaat vliegensvlug
jij bent voor mij altijd zo dichtbij net alsof ik je ergens aanraak
herinnering zo kristalhelder beeld zo vloeiend
mijn ogen sluitend en ik ben daar
daar samen in het bos daar samen slapend in een door mij gemaakt kampement
daar samen bij het water
jij bent er allang niet meer daar ben ik aan gewend
en toch ben en blijf jij altijd dichtbij
ik laat jou nooit los

Totaal ontheemd

Nergens thuis nergens aardend toch blijvend op dezelfde plek
Altijd wetende dat het nooit went
Altijd het verbijsterde gevoel elke dag maar weer wetende
en toch ja toch het is goed
in feite doen wat je moet doen schouders eronder aanbreken de rest van je moed.
En als het dan dreigt te mislukken een uur een dag een week een maand misschien zelfs een jaar
Juist dan kijkend naar de kleine dingen een straal zonlicht een boom trachtend zoveel mogelijk iedereen buiten te sluiten haast leven in een lichtvoetige droom
Net zolang totdat er weer moed verzameld is om het ontheemde gevoel weer te voelen
niet te ver beneden de oppervlakte gaan uitkijken
Zodat je dat wat niet naar de oppervlakte moet komen om gaat woelen.
De moed opbrengen om er te zijn ondanks dat is een vrije keus.

zomaar

Als dagen vervloeien zomaar voorbij lijken te gaan
niets naar boven of beneden uitsteekt
alleen gelijkmatigheid in jouw schoenen komt te staan
niets echt wat je van binnen voelt
niets echt wat er echt toe doet
als dagen vervloeien zomaar voorbij lijken te gaan

divers

Alleen zijn

het kind wilde graag alleen zijn
het bouwde een wereld voor zichzelf
de puber wilde graag alleen zijn
het maakte een projectie naar buiten toe
alles goed alles fijn
de jong volwassene was graag alleen
het had geleerd de projectie te gebruiken naar buiten toe
en van binnen alleen te blijven
Het had alleen niet de macht om alles zo te houden
De volwassene was graag alleen
het had geleerd dat het alleen mogelijk was om zichzelf te kunnen zijn
door anderen de projectie voor te houden
Al met al konden maar weinigen haar echt bereiken
en zo was het goed.


ain grunniger.

achter de upsele.

achter zien upsele doar klopte zien hart
achter zien upsele doar veulde hij smaart
achter zien upsele doar woar,t nait mos
zulst echt nait zegg,n ast hum nait kost.


Menselijkheid

Ben ik slecht omdat ik anders denk dan jij?
vind je dat?
Ben ik minder dan jij omdat ik ondoordachtzamer ben?
vind je dat?
ben ik niet lief en eerlijk genoeg volgens jou?
vind je dat?
ben ik als een olifant die zomaar rondstamp in een porceleinwinkel verdriet en pijn veroorzakend?
vind je dat?
ben ik niet goed genoeg omdat ik niet precies zo reageer zoals jij wenst?
vind je dat?
ben ik niet acceptabel genoeg omdat jij hogere eisen stelt waaraan ik volgens jou niet voldoe?
vind je dat?
Misschien heb je groot gelijk schrap mij maar van je lijst
dat vind ik
mijn wezen verdiend beter dan veroordeeld te zijn door een ander die zich beter acht en onbetwistbaar ook zovele fouten bezit.
niemand is pefect

stoor je niet aan mij dat heb je niet verdiend
waarom zou je?
stoor je niet aan het kleine zachte stemmetje dat spreekt
waarom zou je?
jij die denkt het beter te doen
waarom zou je?
De wijsheid in pacht te hebben
waarom zou je?
misschien heb je groot gelijk schrap ik jou van mijn lijst
dat vind ik
jouw wezen verdiend zoveel beter dan dit kleine stemmetje dat jou herinnert aan imperfectie
ook al is de waarheid dat niemand perfect is

geen antwoord

Jij hoort mij niet
jij wilt gewoon niet horen
want als jij luisterd
kan dit jouw rimpeloze leven verstoren
Nee je hebt geen handen voor je oren
je bent ook niet oostindisch doof
jij bent gevaarlijker
jij hebt mij van mijn stem beroofd
jij hoort mij niet
wilt mij niet horen
niet zien hoeveel pijn het geeft
ik mag niet storen
nee doe ik ook geen poging meer toe
het kost teveel ik ben het zo ontzettend moe
leg mij er bij neer
dit is mijn laatste woord

geen antwoord meer.

ik ben er wel

Ik ben er.
Daar zit ik
ik zie de ontreddering
ik zie het weten er is iets mis
de angst die daarmee gepaard gaat
het gemis van een stukje eigenheid
telkens weer een stukje meer kwijt
zoveel verdriet
en toch het precies weten is er niet
Ik zal niet liegen
zal niet zeggen het komt wel goed
wel zal ik luisteren, stil zijn
een hand vasthouden, er zijn.
Altijd , ja altijd ben ik dan machteloos
voel ik mij ontoereikend heel klein.
Het is nu eenmaal zo
jezelf kwijtraken is een eenzaam lot
gebeurlijk
kan ieder overkomen
maakt niet uit hoe wie of wat je bent
soms zo boos zijn om wat je niet meer weet
dit op anderen afreagerend
zoveel leed
en dat alles omdat je zoveel vergeet.
Daar lig je
zo frêle
zo scherp gesneden je gezicht
de gedachte
wie was je
wat waren je dromen, je hoop, je plannen
alles verdwenen hoopje as
dat raakt mij niet meer zo diep als eerst
maar nog altijd licht
Ik houd je hand vast
streel hem zachtjes
praat zomaar wat voor mij heen
je gezicht ontspant
je was al een groot gedeelte van de dag alleen
dit moment
een beetje warmte
het strelen van je hand, je wang
het lijkt niet veel
toch het is genoeg
misschien zelfs meer
dan waar jij om vroeg
ik was er wel.

pijn

niets wat jij kunt zeggen dat het weer heel maakt
nee, die tijd is geweest
die eindeloos lang durende tijd die bestond uit vrees
het niet willen zien het niet willen voelen dat is voorbij
ogen geopend niet verzwijgend erover pratend
ook dat heelt niet de pijn
maakt niet dat het verdwijnt
ondanks doorgaan dat is ongerijmd

als jij er was, wie dan ook

Wie dan ook.

ik zal vertellen ik zit niet meer te wachten dat heb ik gedaan ik hoop niet meer op wat dan ook dat heb ik gedaan
ik heb geen zin meer in afwachten ik leef nu maak er deel van uit of laat het zijn
ik leef nu niet gister, misschien laat ik jou achter zeg ik het rechtuit en laat jou niet in de waan
pijn, ja doet het en toch soms is weten waar je aan toe bent waar je staat duidelijkheid beter
soms moet je zeggen waar het uiteindelijk op staat niet meer omkijken niet meer vragen afwachten maar verdergaan.

De dag

weet je? ik niet

als de dag tekort is
niets wordt gezegt
als de dag tekort is
uren minuten te weinig
als de dag tekort is
er niets meer bij kan komen
dan en dan alleen blijven er alleen maar dromen
als dag tekort is, alles is geweest
nooit opgevend
nooit teneersgeslagen de geest
maar als dag te kort is hoe dan ook
dan is alles één grote knoop

Zoek niet

zoek niet

zoek niet
het is en was er niet
het was alleen maar een wens
een ster die viel
meer niet
teleurstelling?
ach das het leven ook
he leven is
alles
dus alles en ook mooi dat ook nog

Het Leven

het leven

leven is zelfs goed zonder jou
ook zonder dromen
leven is al zo lang zoals het is
zelfs zonder jou
zo zal leven altijd zijn
mijn vriend
zo geliefd
en tevens zo
ongelofelijk'
zo ja zo
pijn
verdriet
leegte
jij was, jij bent niet
en toch jij zult zijn
gek?
ja ben ik
mijn vriend houden van is maar een klein begrip
jij was er, dus jij zult altijd zijn
ik ook
eeuwig, alleen jij he?
pietsie langer dan mij
is niet zo erg
wees er langer dan mij
fijn

Een raar kind

Een raar kind.

Zij was op weg naar school toen zij het vogeltje op de grond zag liggen helemaal bewegingloos. Zij ging op haar hurken bij het vogeltje zitten.

De oogjes waren open en zagen niets meer het vogeltje was dood.
Zij streek met haar vinger voorzichtig over het kopje.

Groot verdriet voelde zij. Tranen liepen over haar wangen bij de gedachte dat het vogeltje nooit meer vrij en blij zou vliegen.

Zij besloot het vogeltje te begraven zij zou het daar niet laten liggen dat was te erg. Gauw liep zij naar huis terug om een schepje te halen en het kruisje dat zij van haar opa had gekregen.
Met het schepje in haar hand liep zij terug naar het vogeltje zich niet storend aan de schoolbel eerst het vogeltje en dan kwam school aan de beurt.
Zij groef een grafje voor het vogeltje en legde het diertje daar zachtjes in nog een keertje het kopje zachtjes strelend. Daarna dekte zij het grafje met zand toe. Daarop kwam het gouden kruisje van opa.

Zij stond daar en dacht ik moet iets zeggen zodat het vogeltje niet vergeten wordt. Zachtjes zei ze: dag vogeltje ik vond jou lief jammer dat je nooit meer vliegen kan welterusten. Vanmiddag kom ik even bij jou hoor en morgen ook daaag.

Zij draaide zich om en liep naar school.

Je bent zoals je bent

Ergens ben je zoals je bent.Verandering duurt kort of is niet mogelijk, gekooid in zelfde kooi nooit veranderlijk vastgeankerd in datgene wat je bent.
En toch ergens ben je vrij, ja, veranderlijk niet te houden of te begrijpen door anderen. Niet dat je dat wilt heb je nooit gewild ook, was nooit je doel tenminste als je ergens ooit een doel wilde behalen of er de zin van in zag. Niets mocht blijven hangen, nadenken over dingen was te pijnlijk. Nadenken kan dat ook zijn, wilde je dat wel? Of wilde je dat mijden?
Veroordelen? Soms dacht je in een vlaag doet iedereen en soms wilde je wegrennen zodat je niet uit hoefde te leggen, omdat mensen altijd vragen. Ja, het woordje dat ene woordje kende je goed en om jezelf in bescherming te nemen ging je hem ook gebruiken. Vraag met wedervraag, woorden zovele mogelijk om vragen te mijden. Vragen die niet een duidelijk antwoord hebben, het leven is immers ook niet duidelijk.

De wereld in een omarming

De wereld in een omarming

in de deuropening staand kijkend naar buiten scheen pure vrijheid zo nabij
niemand die in staat was om die vrijheid voor de neus weg te kapen
vrijheid een weids begrip voor ieder iets anders
de één bedoeld alleen is mooi om naar te kijken, de ander bedoeld vrij om weg te kunnen gaan
en dan zijn er b.v. ook nog mensen die bedoelen vrijheid is je eigen gang, doen en laten wat je wilt zonder toestemming te vragen te kunnen gaan
in de deuropening staan zo vaak zovele mensen snuiven die pure weidse vrijheid op
wat ze met die smaak van vrijheid doen of laten gaat licht op groen? of op rood en stop?
iedereen bepaald dat voor zichzelf, alleen dit blijft van grooste belang
namelijk dat het bestaat die pure vrijheid zo nabij open de deur en je kunt erbij.

wees er

Wees er
Wees er als ik er voor je wil zijn
Wees er als ik er niet ben
Wees er als ik tekort schiet
Wees er als ik te aanwezig ben
Wees er als ik denk dat ik het allemaal trek
Wees er als duisternis opeens toeslaat
Wees er als ik zelfs desondanks weer opsta
Wees er als ik open ben
Wees er als ik gesloten ben
Wees er als ik je teleurstel
Wees er als ik je verras
Wees er gewoon
Zelfs als ik het je niet vraag
Zelfs als ik denk dat er niemand is
Niemand die vermoed dat ik er ben
of zelfs ook maar vemoed dat ik besta
ik adem ik leef ik voel ik ben ik geef
Wees er zonder dat ik echt iets van je vraag.
Wees er niet alleen morgen
Wees er ook vandaag.

spinsels en soort van gedichten

Ergens ben je zoals je bent, verandering duurt kort of niet mogelijk.
Gekooid in zelfde kooi nooit veranderlijk vastgeankerd in datgene wat je bent en toch ergens ben je vrij.
Ja, veranderlijk niet te houden of te begrijpen door anderen.
Niet dat je dat wilt heb je nooit gewild ook, was nooit je doel tenminste als je ergens ooit een doel wilde behalen of er de zin van in zag niets mocht blijven hangen.
Was nadenken over dingen te pijnlijk? Nadenken kan dat zijn, wilde je dat wel? Of wilde je dat mijden?
Veroordelen? Soms dacht je in een vlaag doet iedereen en soms wilde je wegrennen zodat je niet uit hoefde te leggen, omdat mensen altijd vragen.
Het welbekende woordje, dat ene woordje kende je goed en om jezelf in bescherming te nemen ging je hem ook gebruiken. Vraag met wedervraag, woorden zovele mogelijk om vragen  te mijden vragen die niet een duidelijk antwoord hebben het leven is immers ook niet duidelijk

Als de deur is gesloten grijsheid binnengeslopen dag na nacht en nacht na dag zonder uitzondering.
Als de deur is gesloten de deur niet meer wordt geopend grijsheid nooit meer naar buiten kan nacht na dag dag na nacht niet aardend zonder uitzondering.
Als de deur is gesloten helder licht verdwenen de laatste keer gezegt dat wat je zeggen wilde dan mag de deur gesloten zijn, afscheid is genomen zonder uitzondering.

ik vertel

Miljoenen zielen

er zijn miljoenen zielen op deze planeet
maar één alleen daar trekt mijn hart heen
één ziel ik weet niet eens waar
verloren vanaf begin
zal nooit zien
zal nooit begrijpen
zal nooit weten
geen verwijten
zal zo duren zal nooit slijten
is zo vreemd
één ziel uit alle miljoenen alleen.


zo tja

altijd
is lang
is teveel
meer dan iemand verdragen kan
zwijgen is soms goed
soms is het slecht
menselijk is
zet maar snel een ander terecht
pijn is verschillend
moet het ook zijn
wie zal zeggen wat echt en diep is
en wat alleen van piepschuim
wie kan kijken in andermans hart
wie kan vertellen is het hoe het uitziet daar
ik zeg nooit komt zomaar weer voor elkaar
komt het ook nooit
is ook niet dat alles moet
ieder het zijne
vraag niet waarom waarvoor
het is gewoon zo
doorgaan
ademhalen secondes minuten een uur
soms zijn dingen niet voor korte duur
oordeel maar denk maar het jouwe
dat mag
soms voel je pijn
en soms is dat onbedachtzaam toegebracht
bedoeling soms anders als wordt gedacht
maar toch
elk woord teveel en eigenlijk ook te weinig
raar is het
maar ook dat moet zijn
ergens en nergens
grijs zwart kleur
daar zit alles tussen
vermoeid leg ik nu mijn hoofd op mijn kussen.
dingen zijn zoals dingen zijn
seconden minuten uren
laten er sterren zijn vanacht om stilletjes rustig naar te turen
veel wat er weer spookt zal dan rustig zijn verdwenen in moeras
daar waar het hoort niet te bereiken dat geeft pas.

ZO LEEG

Zo leeg
Zon vul mij ik ben zo leeg
Aarde vul mij ik ben zo leeg
Sterren vul mij ik ben zo leeg
Zee vul mij ik ben zo leeg
Bergen vul mij ik ben zo leeg
Bomen vul mij ik ben zo leeg
Dieren vul mij ik ben zo leeg
Mens wees gevuld jij brengt door al jouw vragen en onmogelijkheden aardbevingen teweeg.
Wees eindelijk gevuld wees niet zo ontevreden ik de aarde raak uitgeput door alles wat ik jou heb gegeven.
Tranen van regen dalen uit de hemel neder om al wat jij van mij hebt gevraagt en hebt genomen de tijd komt dat het eindigt en daar is niet aan te ontkomen.
Mens jij wreed wezen onbetamelijk gulzig nooit tevreden de wereld was beter af geweest als jij niet bestond jij die de wereld zonder hart hartgrondig zonder enig gevoel bent gaan ontleden.
Ik hoor de kreten in mijn oren van die die geweld zijn aangedaan en ik kan niets doen of veranderen eraan.
ik ben de aarde hulpelozer dan jij denkt jij mens heb eeuwen en eeuwen gezien en bezit slechts één dierbare wens.
Mijn wereld vrij van alle vuiligheid die de mensheid heeft bedacht dat in mijn ogen jonge grut rent maar heen en weer denkt niet om de gevolgen van hun daden Het kan hun niet schelen hun misdaad zie eens hoe zij mij hebben verkracht.
Ik ben de aarde zo vervuild zo mishandeld door de mensheid en ware ik een mens geweest was er geen rechtbank geweest die hun had vrijgepleit.
Niemand die mij helpt mijn zee mijn bossen meren bloemen bergen aarde zeeen de dieren die van mij leven hoeveel tijd heb ik nog? heb ik nog respijt? ik kreun zucht en steun en anstig om het toekomstbeeld vraag ik nog een keer is er nog wel tijd?
Mens jij die zo zelfzuchtig roept vul mij. waarom open jij je ogen niet? of is het gewoon dat jij al dat leed dat jij de aarde hebt aangedaan waarop jij leeft niet wilt zien? niet al dat verdriet?
tot jij het wel moet zien zal ik jou bestrijden lava zal er regenen overstromingen woeste aardbevingen.
Mijn woede en pijn en verdriet zul je voelen er is misschien nog tijd om te veranderen voor jou en voor mij om af te koelen.

De mensheid was aan het klagen overspoeld door de vele plagen die moeder aarde op hen af stuurde.
Met het vervuilen der aarde werd niet gestopt en fabrieken en kerncentrales het ging alsmaar door er kwamen lekken radioactiviteit kwam los en mensen die riepen om een veiligheid die niet meer bestond. Het was alsof de aarde met rampen hen ommuurde.
een gevecht zo wisten de geleerden was hier losgebarsten een gevecht dat niemand ook de aarde niet winnen kon.
De wijsten onder hen zeiden de aarde heeft genoeg geleden en nu lijden ook wij laten wij het tij keren samen schouders eronder zij aan zij.
Maar het merendeel van de mensheid zat zo vastgebakken aan al dat wat zij als luxe beschouwden en ja zij wilden dit allemaal houden.
Nog meer rampspoed overspoelde hen en toch nee zij gingen niet leren het ergerde hen.
Moeder aarde was streng voor haar kinderen en sprak hen op haar manier streng toe nog meer rampspoed overstromingen klimaatveranderingen van alles gebeurde en nog werd de mens het niet moe.
Nog steeds staken zij hun vingers in hun oren bleven voor moeder aarde doof en wilden haar niet horen.
Moeder aarde riep zelfs de hulp van de dieren in ja zijn waren wijs zij luisterden en trachten te helpen waar zij konden maar nee dat had ook geen nut geen zin.
De mensheid die zich zo verheven voelde die kon niet luisteren die kon niet zoals de aarde voelen. Zij liepen gewoon naar hun einde toe en wie zij daarin meesleepten dat interesserde hun niet en ook niet het waarom en hoe.
Den mensheid die is zo ontzettend dom.

Zon vul mij ik ben zo leeg
Aarde vul mij ik ben zo leeg
Sterren vul mij ik ben zo leeg
Zee vul mij ik ben zo leeg
Bergen vul mij ik ben zo leeg
Bomen vul mij ik ben zo leeg
Dieren vul mij ik ben zo leeg
mens jij zal nooit gevuld worden jij bent te gulzig en te dom en te wreed.
op het moment dat ik je alles heb gegeven ben jij het gevraagde alweer vergeten

ik vertel

De Wind.


Ik voel mij als de wind soms bijna niet zijn.
Soms heel aanwezig.
Soms heel hard luidruchtig.
Soms zacht heel stil.
Maar altijd in beweging dat is wat ik wil.
Ik voel mij als de zee soms heel bedrieglijk kalm,
soms openlijk heel woest en soms hou ik mij in en
ben ik gewoonweg koest.
Ik voel mij als een boom,
standvastig bladerdak filtert de zon
beschermt tegen kou en regen
Als je mij zoekt kom je mij zelden tegen.
Maar ik ben overal voor wie mij echt wil zien.
Doe dan de doppen van je ogen
en lach opgetogen vol puur plezier.
Ik was en ben altijd hier.

TEARS

they are so warm and they are honest tears they are so lonely tell you bout there pain there lonyliness there sorrow
and also bout their silience'bout their incompacibillity to escape yes bout al of the pain and of the pain

Opgesloten in de kelderkast

De grote broer moest op zijn kleine zusje passen. Een rotkarwei vond hij dat. Dat kind zat vol met vragen en liep de hele tijd te zingen, terwijl hij juist rustig muziek wilde luisteren.
Vanavond maakte zij het wel erg bont, dat liep maar te zingen en wilde totaal niet luisteren. Hij ergerde zich groen en geel en kwam ineens op een idee. Een paar uurtjes in de kelderkast dat zou haar goed doen. Zou ze leren luisteren en hij zou rust hebben.
Hij riep zijn zusje en vroeg haar iets uit de kelderkast voor hem te halen. Goed hoor, antwoordde zij en vrolijk zingend liep zij naar de kast om een duw in haar rug te krijgen en daarna ging de kast dicht de sleutel werd omgedraaid en het werd donker.
Geschrokken draaide zij zich om probeerde de deur open te duwen maar hij ging niet open.
Zij riep haar broer maar er kwam geen antwoord en zij hoorde alleen de voetstappen die de trap opliepen. Zij riep nog een paar keer en sloeg en trapte verwoed tegen de deur die zij niet open kreeg. Na een tijdje gaf zij het op en ging met haar rug tegen de deur zitten.
Ze werd helemaal stil en trok zich helemaal in haar zelf terug gedachten vlogen rond in haar hoofd.
Na een wat in haar gevoel een eeuwigheid was stond zij op en taste de planken af. Ten eerste vond zij een pak koeken dat at zij helemaal leeg zich niet afvragend of het lekker was maar gewoon ze at ze op. Daarna ging ze de flessen die op de grond stonden bij langs en de enige fles fris die er stond dronk ze leeg en ook vond ze nog een zak snoep. Helemaal vol ging ze weer zitten met haar rug tegen de deur. Huilen deed ze niet dat had geen zin, dat zou niets uit maken. Net zomin het vertellen aan haar omi of opi. Nee, dat zou ook niet helpen ze moest gewoon de tijd in die kast zien uit te zitten.
Na een tijdje viel zij in slaap en toen haar broer eindelijk de deur opende viel zij achterover. Haar broer schold op haar omdat zij de koekjes en snoepjes voor die week helemaal had opgegeten en de fles fris soldaat had gemaakt. Zijn zusje keek hem aan en zei niets stond op en ging de trap op naar haar kamertje en naar bed. Eenmaal op bed kwam er ineens een glimlach om haar mond. Zij had buikpijn, erge buikpijn maar haar wraak was zoet. Hij zou toch de schuld krijgen dat wist zij en hij zou niets ertegen in durven brengen. Want dan zou hij moeten vertellen en uitleggen hoe het allemaal gebeurd was.
En juist dat zou hij van zijn lang zal zijn leven nooit doen. Zij viel in slaap met een lach om haar mond maar had s’ nachts de ergste nachtmerries.

Het meisje en haar hond

Het was een rare mix die hond een mix tussen een keeshond en een herdershond.
Een mooie lieve hond was het een grote hond.
Het meisje riep de hond bij zich kom Biebeltje Bobbeltjeskai wij gaan lopen. De hond kwam snel naar haar toe erg enthousiast om haar heen springend. Zij had het gevoel dat hij naar haar lachte en opgetogen lachte zij met hem mee. Haar beste kameraad, dat was hij.
Zij deed de deur open en huppelde naar buiten de hond liep vrolijk met haar mee.
Zij liepen door de nieuwbouw heen naar het boerenland en de wieken.
Daar wachtte haar zandbakkameraad op haar, zij gingen polsstok springen over de wieken heen.
Tenminste het was de bedoeling dat ze over het water heen sprong.
Zij kon het niet zo goed dat polsstok springen. Zij klom als zij gesprongen was lang niet hoog genoeg naar boven. Daarom gebeurde het telkens als zij bijna met haar voeten de overkant had bereikt, dat zij terug viel het water in. Dit keer was zij vastbesloten erover heen te komen.
Haar kameraad ging eerst en bereikte natuurlijk met het grootste gemak de overkant. Nu was de beurt aan haar. Zij nam een aanloopje, sprong en klom omhoog onder de wilde aanmoedigende kreten van haar kameraad. Haar hond blafte luid en sprong heen en weer. Zou zij het redden? Zou het deze keer lukken?
Zij redde het bijna. Zij lande met haar voeten aan de overkant en verloor haar evenwicht en viel met haar achterste het water in. Maar toch, het was bijna en haar voeten hadden de overkant gehaald.
Zover was zij nog nooit gekomen. Goed van jou: zei haar kameraad, de volgende keer gewoon blijven staan en je kunt het.
Zij glom van trots en aaide haar hond. Biebeltje Bobbeltjeskai verstarde plotseling in het haar armen en worstelde zich los.
Hij sprong bloedsnel naar het water en zij zag hoe hij iets dat in het water zwom te grazen nam. Hij kwam het water uit met zijn kop omhoog en schudde heel hard en snel zijn kop. Knap hoorde zij. Het meisje liep op haar hond af om te zien wat het was. Het bleek een gigantische rat te zijn. Een bizonrat, zij vond het zielig maar toch zij wist ook zo was haar hond dat kon zij hem niet afleren. Zachtjes zei ze tegen hem laat los, de hond keek haar aan en bromde eventjes maar gehoorzaamde haar.
Haar kameraad liep naar hen toe zag de rat en zei: man dat is fijn daar kunnen we tien gulden voor vangen.
Fijn dan gaan wij vanmiddag zwemmen want voor die tien gulden daar kunnen wij zat ijsjes en snoep voor kopen: zei hij blij.
Zij keek haar kameraad vol onbegrip aan tien gulden? Voor iets wat dood was?
Ja: zei hij, dan moeten wij dat beest wel inleveren bij meneer Diep weet je wel? Die zet altijd die vallen voor die ratten en hij heeft zijn hond speciaal geleerd die waterratten te vangen. Moet je kijken jij hebt jouw hond dat niet eens geleerd en hij kan het net zo goed.
Zij keek naar haar hond en zei: ja hij hé? Hij kan alles mijn Biebeltje Bobbeltjeskai. Hij is de mooiste en liefste he? Biebeltje? Ze ging op haar hurken bij de hond zitten en hield hem stevig vast haar geweldige hond ondertussen totaal de dode rat negerend.
Als haar zandbakkameraad die rat mee wilde nemen naar die man, haar was het best zij hoefde dat geld niet zij wilde ook niet naar het zwembad.
Het enige wat zij wilde was de gehele dag met haar hond samen zijn.
De hond leunde tegen haar aan en het voelde alsof hij haar begreep. Zijn staart zwaaide hard heen en weer en hij keek schuins naar haar omhoog en zij moest lachen. Een hele dag samen.

altijd anders

Je weet niet wie ik ben al denk je wel dat je mij kent gelijk als vele mensen.
En toch zal ik altijd anders zijn want ik voeg mij niet naar jullie wensen.
Verwachtingspatronen die omzeil ik zo goed en kwaad ik kan.
Nee ik vraag mij niet af of je blijft alleen zijn maakt mij niet bang.
Ik zwerf langs het boerenlaantje of langs de zee
Die weidsheid zoveel ik sta pal en het gaat door mij heen,
nog even ik laat alles acher en waai met de wind mee.
Ja altijd anders.