Miljoenen zielen
er zijn miljoenen zielen op deze planeet
maar één alleen daar trekt mijn hart heen
één ziel ik weet niet eens waar
verloren vanaf begin
zal nooit zien
zal nooit begrijpen
zal nooit weten
geen verwijten
zal zo duren zal nooit slijten
is zo vreemd
één ziel uit alle miljoenen alleen.
zo tja
altijd
is lang
is teveel
meer dan iemand verdragen kan
zwijgen is soms goed
soms is het slecht
menselijk is
zet maar snel een ander terecht
pijn is verschillend
moet het ook zijn
wie zal zeggen wat echt en diep is
en wat alleen van piepschuim
wie kan kijken in andermans hart
wie kan vertellen is het hoe het uitziet daar
ik zeg nooit komt zomaar weer voor elkaar
komt het ook nooit
is ook niet dat alles moet
ieder het zijne
vraag niet waarom waarvoor
het is gewoon zo
doorgaan
ademhalen secondes minuten een uur
soms zijn dingen niet voor korte duur
oordeel maar denk maar het jouwe
dat mag
soms voel je pijn
en soms is dat onbedachtzaam toegebracht
bedoeling soms anders als wordt gedacht
maar toch
elk woord teveel en eigenlijk ook te weinig
raar is het
maar ook dat moet zijn
ergens en nergens
grijs zwart kleur
daar zit alles tussen
vermoeid leg ik nu mijn hoofd op mijn kussen.
dingen zijn zoals dingen zijn
seconden minuten uren
laten er sterren zijn vanacht om stilletjes rustig naar te turen
veel wat er weer spookt zal dan rustig zijn verdwenen in moeras
daar waar het hoort niet te bereiken dat geeft pas.
dinsdag 9 augustus 2011
ZO LEEG
Zo leeg
Zon vul mij ik ben zo leeg
Aarde vul mij ik ben zo leeg
Sterren vul mij ik ben zo leeg
Zee vul mij ik ben zo leeg
Bergen vul mij ik ben zo leeg
Bomen vul mij ik ben zo leeg
Dieren vul mij ik ben zo leeg
Mens wees gevuld jij brengt door al jouw vragen en onmogelijkheden aardbevingen teweeg.
Wees eindelijk gevuld wees niet zo ontevreden ik de aarde raak uitgeput door alles wat ik jou heb gegeven.
Tranen van regen dalen uit de hemel neder om al wat jij van mij hebt gevraagt en hebt genomen de tijd komt dat het eindigt en daar is niet aan te ontkomen.
Mens jij wreed wezen onbetamelijk gulzig nooit tevreden de wereld was beter af geweest als jij niet bestond jij die de wereld zonder hart hartgrondig zonder enig gevoel bent gaan ontleden.
Ik hoor de kreten in mijn oren van die die geweld zijn aangedaan en ik kan niets doen of veranderen eraan.
ik ben de aarde hulpelozer dan jij denkt jij mens heb eeuwen en eeuwen gezien en bezit slechts één dierbare wens.
Mijn wereld vrij van alle vuiligheid die de mensheid heeft bedacht dat in mijn ogen jonge grut rent maar heen en weer denkt niet om de gevolgen van hun daden Het kan hun niet schelen hun misdaad zie eens hoe zij mij hebben verkracht.
Ik ben de aarde zo vervuild zo mishandeld door de mensheid en ware ik een mens geweest was er geen rechtbank geweest die hun had vrijgepleit.
Niemand die mij helpt mijn zee mijn bossen meren bloemen bergen aarde zeeen de dieren die van mij leven hoeveel tijd heb ik nog? heb ik nog respijt? ik kreun zucht en steun en anstig om het toekomstbeeld vraag ik nog een keer is er nog wel tijd?
Mens jij die zo zelfzuchtig roept vul mij. waarom open jij je ogen niet? of is het gewoon dat jij al dat leed dat jij de aarde hebt aangedaan waarop jij leeft niet wilt zien? niet al dat verdriet?
tot jij het wel moet zien zal ik jou bestrijden lava zal er regenen overstromingen woeste aardbevingen.
Mijn woede en pijn en verdriet zul je voelen er is misschien nog tijd om te veranderen voor jou en voor mij om af te koelen.
De mensheid was aan het klagen overspoeld door de vele plagen die moeder aarde op hen af stuurde.
Met het vervuilen der aarde werd niet gestopt en fabrieken en kerncentrales het ging alsmaar door er kwamen lekken radioactiviteit kwam los en mensen die riepen om een veiligheid die niet meer bestond. Het was alsof de aarde met rampen hen ommuurde.
een gevecht zo wisten de geleerden was hier losgebarsten een gevecht dat niemand ook de aarde niet winnen kon.
De wijsten onder hen zeiden de aarde heeft genoeg geleden en nu lijden ook wij laten wij het tij keren samen schouders eronder zij aan zij.
Maar het merendeel van de mensheid zat zo vastgebakken aan al dat wat zij als luxe beschouwden en ja zij wilden dit allemaal houden.
Nog meer rampspoed overspoelde hen en toch nee zij gingen niet leren het ergerde hen.
Moeder aarde was streng voor haar kinderen en sprak hen op haar manier streng toe nog meer rampspoed overstromingen klimaatveranderingen van alles gebeurde en nog werd de mens het niet moe.
Nog steeds staken zij hun vingers in hun oren bleven voor moeder aarde doof en wilden haar niet horen.
Moeder aarde riep zelfs de hulp van de dieren in ja zijn waren wijs zij luisterden en trachten te helpen waar zij konden maar nee dat had ook geen nut geen zin.
De mensheid die zich zo verheven voelde die kon niet luisteren die kon niet zoals de aarde voelen. Zij liepen gewoon naar hun einde toe en wie zij daarin meesleepten dat interesserde hun niet en ook niet het waarom en hoe.
Den mensheid die is zo ontzettend dom.
Zon vul mij ik ben zo leeg
Aarde vul mij ik ben zo leeg
Sterren vul mij ik ben zo leeg
Zee vul mij ik ben zo leeg
Bergen vul mij ik ben zo leeg
Bomen vul mij ik ben zo leeg
Dieren vul mij ik ben zo leeg
mens jij zal nooit gevuld worden jij bent te gulzig en te dom en te wreed.
op het moment dat ik je alles heb gegeven ben jij het gevraagde alweer vergeten
Zon vul mij ik ben zo leeg
Aarde vul mij ik ben zo leeg
Sterren vul mij ik ben zo leeg
Zee vul mij ik ben zo leeg
Bergen vul mij ik ben zo leeg
Bomen vul mij ik ben zo leeg
Dieren vul mij ik ben zo leeg
Mens wees gevuld jij brengt door al jouw vragen en onmogelijkheden aardbevingen teweeg.
Wees eindelijk gevuld wees niet zo ontevreden ik de aarde raak uitgeput door alles wat ik jou heb gegeven.
Tranen van regen dalen uit de hemel neder om al wat jij van mij hebt gevraagt en hebt genomen de tijd komt dat het eindigt en daar is niet aan te ontkomen.
Mens jij wreed wezen onbetamelijk gulzig nooit tevreden de wereld was beter af geweest als jij niet bestond jij die de wereld zonder hart hartgrondig zonder enig gevoel bent gaan ontleden.
Ik hoor de kreten in mijn oren van die die geweld zijn aangedaan en ik kan niets doen of veranderen eraan.
ik ben de aarde hulpelozer dan jij denkt jij mens heb eeuwen en eeuwen gezien en bezit slechts één dierbare wens.
Mijn wereld vrij van alle vuiligheid die de mensheid heeft bedacht dat in mijn ogen jonge grut rent maar heen en weer denkt niet om de gevolgen van hun daden Het kan hun niet schelen hun misdaad zie eens hoe zij mij hebben verkracht.
Ik ben de aarde zo vervuild zo mishandeld door de mensheid en ware ik een mens geweest was er geen rechtbank geweest die hun had vrijgepleit.
Niemand die mij helpt mijn zee mijn bossen meren bloemen bergen aarde zeeen de dieren die van mij leven hoeveel tijd heb ik nog? heb ik nog respijt? ik kreun zucht en steun en anstig om het toekomstbeeld vraag ik nog een keer is er nog wel tijd?
Mens jij die zo zelfzuchtig roept vul mij. waarom open jij je ogen niet? of is het gewoon dat jij al dat leed dat jij de aarde hebt aangedaan waarop jij leeft niet wilt zien? niet al dat verdriet?
tot jij het wel moet zien zal ik jou bestrijden lava zal er regenen overstromingen woeste aardbevingen.
Mijn woede en pijn en verdriet zul je voelen er is misschien nog tijd om te veranderen voor jou en voor mij om af te koelen.
De mensheid was aan het klagen overspoeld door de vele plagen die moeder aarde op hen af stuurde.
Met het vervuilen der aarde werd niet gestopt en fabrieken en kerncentrales het ging alsmaar door er kwamen lekken radioactiviteit kwam los en mensen die riepen om een veiligheid die niet meer bestond. Het was alsof de aarde met rampen hen ommuurde.
een gevecht zo wisten de geleerden was hier losgebarsten een gevecht dat niemand ook de aarde niet winnen kon.
De wijsten onder hen zeiden de aarde heeft genoeg geleden en nu lijden ook wij laten wij het tij keren samen schouders eronder zij aan zij.
Maar het merendeel van de mensheid zat zo vastgebakken aan al dat wat zij als luxe beschouwden en ja zij wilden dit allemaal houden.
Nog meer rampspoed overspoelde hen en toch nee zij gingen niet leren het ergerde hen.
Moeder aarde was streng voor haar kinderen en sprak hen op haar manier streng toe nog meer rampspoed overstromingen klimaatveranderingen van alles gebeurde en nog werd de mens het niet moe.
Nog steeds staken zij hun vingers in hun oren bleven voor moeder aarde doof en wilden haar niet horen.
Moeder aarde riep zelfs de hulp van de dieren in ja zijn waren wijs zij luisterden en trachten te helpen waar zij konden maar nee dat had ook geen nut geen zin.
De mensheid die zich zo verheven voelde die kon niet luisteren die kon niet zoals de aarde voelen. Zij liepen gewoon naar hun einde toe en wie zij daarin meesleepten dat interesserde hun niet en ook niet het waarom en hoe.
Den mensheid die is zo ontzettend dom.
Zon vul mij ik ben zo leeg
Aarde vul mij ik ben zo leeg
Sterren vul mij ik ben zo leeg
Zee vul mij ik ben zo leeg
Bergen vul mij ik ben zo leeg
Bomen vul mij ik ben zo leeg
Dieren vul mij ik ben zo leeg
mens jij zal nooit gevuld worden jij bent te gulzig en te dom en te wreed.
op het moment dat ik je alles heb gegeven ben jij het gevraagde alweer vergeten
ik vertel
De Wind.
Ik voel mij als de wind soms bijna niet zijn.
Soms heel aanwezig.
Soms heel hard luidruchtig.
Soms zacht heel stil.
Maar altijd in beweging dat is wat ik wil.
Ik voel mij als de zee soms heel bedrieglijk kalm,
soms openlijk heel woest en soms hou ik mij in en
ben ik gewoonweg koest.
Ik voel mij als een boom,
standvastig bladerdak filtert de zon
beschermt tegen kou en regen
Als je mij zoekt kom je mij zelden tegen.
Maar ik ben overal voor wie mij echt wil zien.
Doe dan de doppen van je ogen
en lach opgetogen vol puur plezier.
Ik was en ben altijd hier.
Ik voel mij als de wind soms bijna niet zijn.
Soms heel aanwezig.
Soms heel hard luidruchtig.
Soms zacht heel stil.
Maar altijd in beweging dat is wat ik wil.
Ik voel mij als de zee soms heel bedrieglijk kalm,
soms openlijk heel woest en soms hou ik mij in en
ben ik gewoonweg koest.
Ik voel mij als een boom,
standvastig bladerdak filtert de zon
beschermt tegen kou en regen
Als je mij zoekt kom je mij zelden tegen.
Maar ik ben overal voor wie mij echt wil zien.
Doe dan de doppen van je ogen
en lach opgetogen vol puur plezier.
Ik was en ben altijd hier.
Abonneren op:
Posts (Atom)