ik vertel

Miljoenen zielen

er zijn miljoenen zielen op deze planeet
maar één alleen daar trekt mijn hart heen
één ziel ik weet niet eens waar
verloren vanaf begin
zal nooit zien
zal nooit begrijpen
zal nooit weten
geen verwijten
zal zo duren zal nooit slijten
is zo vreemd
één ziel uit alle miljoenen alleen.


zo tja

altijd
is lang
is teveel
meer dan iemand verdragen kan
zwijgen is soms goed
soms is het slecht
menselijk is
zet maar snel een ander terecht
pijn is verschillend
moet het ook zijn
wie zal zeggen wat echt en diep is
en wat alleen van piepschuim
wie kan kijken in andermans hart
wie kan vertellen is het hoe het uitziet daar
ik zeg nooit komt zomaar weer voor elkaar
komt het ook nooit
is ook niet dat alles moet
ieder het zijne
vraag niet waarom waarvoor
het is gewoon zo
doorgaan
ademhalen secondes minuten een uur
soms zijn dingen niet voor korte duur
oordeel maar denk maar het jouwe
dat mag
soms voel je pijn
en soms is dat onbedachtzaam toegebracht
bedoeling soms anders als wordt gedacht
maar toch
elk woord teveel en eigenlijk ook te weinig
raar is het
maar ook dat moet zijn
ergens en nergens
grijs zwart kleur
daar zit alles tussen
vermoeid leg ik nu mijn hoofd op mijn kussen.
dingen zijn zoals dingen zijn
seconden minuten uren
laten er sterren zijn vanacht om stilletjes rustig naar te turen
veel wat er weer spookt zal dan rustig zijn verdwenen in moeras
daar waar het hoort niet te bereiken dat geeft pas.