Blauwe plekken
Ik ben gevallen vertelde zij met zachte stem
Mijn hand kwam tussen de deur en zat klem
Grote onschuldige ogen verlegen kijken ze je eventjes aan
Een beetje angstig blijft dat kind voor je staan.
Angstig onzeker de voetjes schuifelen onrustig over de grond
Duizenden excuses voor de blauwe plekken komen uit haar mond
Het kind zag best hoe jij dit alles slikte als zoete koek
Ach ja, het is al zolang al haar vertrouwen in de mensen zoek
Dat kind dat kan niet meer in goedheid en vriendelijkheid geloven.
En terwijl jij met haar praat zal ook het laatste vonkje van hoop snel uitdoven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten